افزایش سازگاری دانش آموزان نابینا از راه مشاوره گروهی با رویکرد عقلانی ـ عاطفی ـ رفتاری

یکی از مهمترین مشکلات افراد نابیناعدم سازگاری آن ها با ناتوانی شان است. اگر فرد نابینا نتواند با شرایط خود و محیطش سازگار شود، احساس عدم امنیت و ناکامی خواهد کرد که همین امر می تواند باعث بروز رفتارهای ناسازگارانه در او شود. از این رو، هدف این پژوهش بررسی تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد عقلانی- عاطفی- رفتاری بر افزایش سازگاری دانش آموزان نابینا بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه بود. به همین منظور، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 7 نفر از دانش آموز نابینا که با استفاده از پرسشنامه سازگاری نابینایان، ناسازگار تشخیص داده شده بودند، انتخاب گردیدند و در 10 جلسه مشاوره گروهی با رویکرد عقلانی- عاطفی- رفتاری شرکت کردند. پس از پایان جلسه های مشاوره گروهی، شرکت کنندگان دوباره به پرسش نامه سازگاری پاسخ دادند. تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تی برای گروه های وابسته نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد عقلانی- عاطفی- رفتاری در افزایش سازگاری عمومی، عاطفی، اجتماعی، و آموزشی دانش آموزان نابینا سودمند بوده است(01/0 p